زبان بدن کودکان و نوزادان

زبان بدن کودکان و نوزادان

اگر درک زبان بدن کودکان و نوزادان ، برای درک خواسته های آنها باشد ، بسیار کاربردی و مفید خواهد بود

یکی از موارد بسیار کاربردی استفاده از زبان بدن کودکان و نوزادان و هوش هیجانی کودکان و نوزادان در تشخیص زمان غذا یا دادن به آنها یا تشخیص زمان خواب آنها می باشد.  نوازدان از این نظر تفاوتهای فردی و ژنتیکی بسیاری با یکدیگر دارند. یک راه خوب آن است که به نشانه‌های زبان بدن کودکان و نوزادان توجه کرد.

از جمله نشانه‌هایی که بیانگر آمادگی نوزادان برای خوردن غذا می‌باشد، زمانی است که آنها می‌توانند بدون کمک دیگران بنشینند، همچنین وقتی‌ است که بتوانند غذا را با نوک زبان خود مزه‌‌مزه کنند و علائم علاقه یا بیزاری را در هیجانهای چهره‌ای  و صورت خود نشان دهند و این نشانه های به عنوان مهمترین نشانه های زبان بدن کودکان و نوزادان می تواند در زمان شروع غذا به نوزاد یا نوع غذا دادن به کودکان موثر باشد.

 

نشانه‌های زبان بدن کودکان  می تواند در تشخیص زمان غذا دهی به کودکان یا نوزادان همزمان با تغذیه شیردهی موثر باشد. برای مثال زبان بدن  این نوزاد بیانگر آن است که او  آمادگی لازم را برای غذا خوردن پیدا کرده است.

برخی از شیرخواران علاوه بر برآورده ساختن نیاز تغذیه‌ای خود، روزانه به چند ساعت مکیدن نیاز دارند. زیرا مکیدن منبعی برای دستیابی به حس آرامش و اعتماد و امنیت خاطر است. شرایط محیطی در زمان تغذیۀ نوزاد باید بدون تشویش باشد و مادر دچار اضطراب و شتاب‌زدگی نباشد. بیشتر شیرخواران می‌توانند پستان مادر را طی زمان کوتاهی تخلیه کنند ولی تا مدتی بعد به مکیدن ادامه می‌دهند. مادری که درهنگام شیردهی نوزاد، بازوان خود را منقبض می‌کند در واقع به کودک خود پیام نخواستن و طردشدن را منتقل می‌نماید. در واقع به جای آنکه ما به زبان بدن کودکان خود توجه کنیم ، آنها به زبان بدن ما گوش می دهند.

یکی دیگر از موارد کاربردی زبان بدن کودکان و نوزادان در دوران تغذیه شیردهی است . انقباض ماهیه‌های مادر در هنگام شیردهی نوزاد، بیانگر طرد کردن و نخواستن نوزاد خواهد بود. در واقع به جای آنکه ما به زبان بدن کودکان توجه کنیم ، آنها هستند که به زبان بدن ما گوش می دهند.

در آغوش گرفتن نوزاد علاوه بر رشد هوش حرکتی موجب رشد هوش هیجانی او خواهد شد. کودکان در این دوره به نوازش‌، لمس‌، جنباندن، گرمی‌، صوت آوایی خوشایند و تصویر شاد نیاز دارند. پژوهشها نشان داده است که می‌توان از نوازش لمسی برای بهبود وضعیت شیرخواران در معرض خطر  استفاده کرد. رفتارهای نوازشگری به معنای توجه از طریق تماس چشمی، لبخند و صدا در‌آوردن است.

توجه به زبان بدن کودکان و نوزادان در دوران شیردهی و مراحل رشدی آنها ، علاوه بر درک به موقع خواسته های هیجانی آنها موجب رشد هوش هیجانی و هوش حرکتی آنها می شود.

آیا  زبان بدن کودکان با دروغ گفن آنها ارتباطی دارد؟  

یکی از مسائلی که پدر و مادرها به آن اشاره می‌کنند، دروغگویی کودکان است . این گونه پدر و مادرها  گاهی بر اساس مطالعاتی که از کتابهای زبان بدن کودکان دارند، فکر می‌کنند، چون کودک با یک دست یا هر دو دست، دهان خود را می‌پوشاند، بنابراین در حال دروغ گفتن است. البته که مطالب زیادی برای تأیید این نشانه  زبان بدن کودکان (دست‌گفتار) در هنگام دروغگویی کودکان وجود دارد، اما شواهد علمی که از این گفته‌ها به ویژه در کودکان خردسال حمایت کند، وجود ندارد.

وقتی از طریق زبان بدن کودکان نمی توان حقیقت را می فهمید پس چه اصراری به اثبات دروغگویی کودکان دارید؟

حقایقی علمی درباره زبان بدن کودکان 

اول آنکه نمی‌توان گفت،  کودکان دروغ می‌گویند،  زیرا آنها در این دوره از رشد، رؤیاپردازی می‌کنند و همان‌طور که «ژان پیاژه»  (Jean Piaget)می‌گوید، اندیشۀ خردسالان در ۴ تا ۶ سالگی به ‌گونه‌ای است که به اشیاء بی‌جان نسبت زندگی و احساس‌ می‌دهند و این روش فکر‌کردن،  «زنده‌گرایی»  نامیده می‌شود مثلاً  هنگامی‌که از کودکی پرسیده شود که «آیا خورشید جان دارد؟» او می‌گوید: «بله، جان دارد». از همان کودک اگر پرسیده شود:«آیا کوه جان دارد»؟ خواهد گفت: «نه، چون کاری انجام نمی‌دهد». حتی وقتی کودک به سن ۶ تا ۸ سال رسید، مفهوم زندگی را در چیزهایی می‌بیند که به خودی خود می‌توانند حرکت کنند مانند ابر، دوچرخه، آتش و از این منظر میز، صندلی و گلها جاندار نیستند زیرا حرکت نمی‌کنند. تنها پس از ۸سالگی است که آنها مفهوم زنده‌بودن را به گیاهان و جانوران نسبت می‌دهند زیرا دیگر تفکر آنها عینی شده است.

تنها کودکان نیستند که تاوان نادانی و برداشت اشتباه ما را در تربیت پرداخت می کنند، بلکه نسل آینده نیز جریمه می شوند.

نظریه کولبرگ درباره کودکان

پژوهشگر دیگری به نام «لارنس کولبرگ» (Lawrence Kohlberg) بر این باور بود که کودکان فکر می‌کنند که رؤیاها واقعی هستند، مثلاً زمانی‌که از کودک ۴ تا ۶ ساله، پرسیده ‌شود: «آیا غولی که در رؤیاهای خود دیده بود، واقعاً آنجا بود»؟ او پاسخ می‌دهد: «آن غول واقعاً آنجا بود، ولی وقتی بیدار شدم رفت. من جای پای او را کف اتاق دیدم». هرچند کودکان  به آرامی‌درک می‌کنند که رؤیاها واقعی نیستند اما همچنان آنها فکر می‌کنند که این رؤیاها را دیگران هم می‌بینند. به‌همین دلیل پژوهشگران فکر می‌کنند که گفتار و رفتار بزرگسالان است که موجب می‌شود کودکان خردسال از رؤیاپردازی دست بردارند، مثلاً  وقتی کودکان دچار کابوس شبانه می‌شوند و والدین برای آرام کردن آنها می‌گویند: «ناراحت نباش، این فقط یک رؤیا بود»، آنها به درک تفاوت بین رؤیا و واقعیت می‌رسند.

زنده پنداری در کودکان بسیار طبیعی و نرمال است. آنها هر چیزی که حرکت می کند را زنده می دانند.

«کولبرگ» با مطالعه بر روی کودکان یک قبیلۀ بومی ‌به نام  «آتایال»  نشان داد که مراحل فهم رؤیا با همان نظم و ترتیبی در این کودکان انجام می‌شود که در کودکان دیگر نقاط دنیا شکل می‌گیرد. بنابراین کودکان ابتدا می‌فهمند که رؤیاها واقعیت ندارند و بعد می‌فهمند که این رؤیاها را دیگران نمی‌توانند ببینند و وقتی این دوره را به خوبی طی کردند شناخت خود را با توجه به عقاید بزرگترهایشان تغییر می‌دهند.

با زبان بدن کودکان خود بیامیزید به جای آنکه آنها را گوشه گیر و مطرود و ترسو بارآورید

دوم آنکه کودکان در سنین ۴ تا ۸ سال به شکل بزرگسالی  دارای تفکر قضاوت اخلاقی نیستند. آنها در این دورۀ رشدی، همه چیز را بر‌اساس اطاعت و تنبیه از طرف والدین می‌سنجند، مثلاً می‌گویند: «دزدی بد است، زیرا شما تنبیه می‌شوید». به‌همین منوال به احتمال زیاد خواهند گفت: «دروغ بد است، زیرا شما تنبیه می‌شوید» و تفکری واقعی دربارۀ دروغ ندارند و بر این اساس، نمی‌توان به حرفهای آنها استناد کرد و اگر این وضعیت در زمان کودک‌آزاری اتفاق بیُفتد، چالشی جدی است زیرا از یک طرف کودکان به دلیل ماهیت رؤیاپردازی فکری و تمایل به بازی می‌توانند رؤیاهای باورپذیری را برای دیگران بگویند که واقعیت نداشته باشد و از طرفی در صورت کودک آزاری، آنها قربانیان اصلی و تنها شاهدانی خواهند بود که فاجعه پیش آمده را می‌توانند  روایت کنند.

هر نوع تحلیلی از زبان بدن کودکان در جهت دروغگویی اشتباه است زیرا کودکان دارای تفکر قضاوت اخلاقی نیستند و تفکر آنها جادویی است.

تحقیقات علمی درباره دروغ گفتن کودکان 

«لویس»  (Lewis) در سال ۱۹۸۹ با پژوهشی بر روی زبان بدن کودکان ۳ تا ۴ سال نشان داد که اگر کودکان مورد اشاره رؤیاپردازی کرده باشند، رفتارهای مثبت زبان بدن کودکان افزایش می‌یابد مانند لبخند‌زدن و احتمال درستی این نتیجه‌گیری تنها ۵۰ درصد اعلام شد در حالی که در سال ۲۰۱۳، دو پژوهشگر به نامهای «یانکیوا و رودزیک»  (Yancheva, M. & Rudzicz, F)  در مصاحبه های خود با ۱۹۸ کودک ۴ تا ۷ سالۀ قربانی تجاوز  نشان دادند که آنها وقتی دربارۀ واقعۀ مورد نظر حرف می‌زنند در ساختار دستوری و معنادار بودن کلماتی که به کار می‌برند، پیچیدگی و انسجام اطلاعات مربوط به موضوع بالاست و احتمال واقعیت داشتن آنها به حدود ۹۲ درصد می‌رسد.

پیشرفت یافته های علمی زبان بدن کودکان می تواند پرده از بزرگترین معمایی جرم شناسی و کودک آزاری قرن را در محاکم قضایی بگشاید.

بنابراین برای تمایز میان واقعیت و رؤیاپردازی کودکان چاره‌ای به جز دنبال‌کردن نشانه‌های گفتاری در شکل و محتوای حرفهای آنها وجود ندارد.

با درک زبان بدن کودکان خود به دنیای خلاقیت و پرورش هوش هیجانی آنها رنگ تازه ای بخشیم

بیش فعالی کودکان : اختلال نقص توجه / بیش فعالی ( ADHD)

رفتار با کودک چه تأثیری بر هوش هیجانی کودکان دارد؟

برای آزمون  و پرسشنامه هوش هیجانی و تست هوش هیجانی دیگر آزمون های هوش هیجانی کلیک نمایید: 

پرسشنامه و تست  هوش هیجانی  تنظیم هیجان های خود 

پرسشنامه و تست هوش هیجانی  تنظیم هیجان های دیگران

پرسشنامه  و تست   هوش هیجانی درک عواقب هیجان های خود

پرسشنامه   و تست هوش هیجانی درک عواقب هیجان های دیگران 

پرسشنامه  آزمون هوش هیجانی  سنجش موفقیت

آزمون هوش هیجانی  تستسنجش پرخاشگری

پرسشنامه  هوش هیجانی  سنجش میزان جربزه و جرات ورزی

پرسشنامه هوش هیجانی – آزمون خوش بینی و بدبینی 

پرسشنامه هوش هیجانی به همراه دانلود مقاله هوش هیجانی و آزمون هوش هیجانی بار-ان 

 

 

منبع: هیجان رفتار و تن گفتار، تألیف محمود امیری نیا، فروردین ۱۳۹۳، نشر آراسته ، Behavioral Emotion and Body Language book by Mahmood Amirinia

با خرید پکیج کتاب هوش هیجانی به صورت آنلاین ، در پنج طرح طلا سکه و کتاب شرکت نمایید: www.mahmoodamirinia.ir